- Dlaczego tak uważasz? - zapytała Gloria

Patterson mruknął coś po drugiej stronie linii.
- Czym zajmuje się taki psycholog? - zapytał, próbując odsunąć na bok smutne myśli.
— O, nie!
Oblała się rumieńcem.
Jestem spostrzegawcza z natury, co pan miał możność zauważyć, panie Holmes, toteż wkrótce miałam już w głowie plan całego i domu. Otóż znajdowało się tam jedno boczne skrzydło, które sprawiało wrażenie niezamieszkałego. Drzwi znajdujące się naprzeciwko wejścia do mieszkania Tollerów i prowadzące do kilku pokojów, mieszczących się w tym skrzydle, były stale zamknięte. Jednakże pewnego dnia, gdy szłam po schodach, spotkałam pana Rucastle wychodzącego tymi drzwiami z kluczem w ręku. Twarz miał zmienioną i niepodobny był zupełnie do okrągłego, jowialnego człowieka, którego znałam. Jego policzki były mocno zaczerwienione brwi ściągnięte gniewnie, a żyły na skroniach nabrzmiały z irytacji. Zamknął drzwi i przeszedł obok mnie bez jednego słowa czy spojrzenia.
- Owszem, wiem.
Lucien potrząsnął głową.
kapelusze i walizeczka z drobiazgami. Zamknęła ją z westchnieniem. To był cały jej dobytek.
- Przewróciłaś moje życie do góry nogami - stwierdził. - Nie sądziłem, że ktokolwiek
na chwilę, by choćby posmarować tost masłem. Nie pomagał jej rozanielony wyraz jego
stanowisko w Akademii, i nie mam prawa kwestionować pani wyboru, ale jestem przeciwny
Wdowa odwzajemniła uśmiech.
- Prosił mnie pan, milordzie, żeby pana powiadomić, kiedy minie trzecia - odparł
Wyciągnęła do niego rękę z kopertą, na której widniało nazwisko Lily.

Roześmiała się bez tchu. Ten śmiech sprawił, że jej ciało przylgnęło do niego jeszcze
uniosła spódnicę, ukazując spod rąbka białej halki łydkę o pięknej linii.
Kochali się prawie przez godzinę. Brał ją w zapamiętaniu, bez żadnych wstępnych
- Powtórzę mu pańskie słowa! - burknął z irytacją Westland.
W jego spojrzeniu było najczystsze pożądanie. Potężne i niebezpieczne jak sztorm, o którym niedawno jej opowiadał. Nie mogła się cofnąć, nie miała jak uciec wzrokiem, bo trzymał ją za
- My też już schodzimy - dodała, biorąc Jaspera pod ramię.
- Tak.
Zmobilizowała się i spojrzała mu w oczy. Mówił poważnie! W oczach miał najprawdziwsze pożądanie. A oprócz tego dobroć i szczerość, przez które o mało co się nie rozkleiła. Mogła zachwycać się tym, że chciał jej ofiarować coś prawdziwego, że potrafił dojrzeć w niej piękno, ale nie mogła tego przyjąć.
Wpatrywali się uważnie w każdy mroczny zaułek. Nie zwrócili uwagi na młodą dziewczynę,
- A niech mnie gęś kopnie - zdumiał się Rush. - Jeśli tak się rzeczy mają, jest to
Wyzwę go na pojedynek! Właśnie tak! Posiekam go na kawałki!
Knightem i za punkt honoru miał zaspokojenie każdej kobiety, która znalazła się w jego
obydwoje tkwili w całej sprawie po uszy.
- Mówiłeś, że chciałeś porozmawiać...
- Dotrzesz sam do domu?